Klasik Dönem’de, liyakatli padişahların ülkeyi ve devleti yönetmesine sebep olan veraset sisteminin 1600’lerden itibaren değiştiği görülür.
I. Ahmet’in (1603- 1617) ölümüyle birlikte yerine kardeşi Mustafa tahta çıktı. Bu uygulama ile artık ailenin en yaşlı üyesi hükümdarlık hakkını elde etmiş, “ülüş sistemi” terk edilerek “ekber ve erşed sistemi” yani ailenin en yaşlısı ve olgun olanın tahta çıkması geleneği başlamış oldu. Bu tarihten itibaren şehzadeler, sarayda odalarda korunmaya başlamış, bu durum şehzadelerin yeteneksiz ve saray kadınları ile diğer görevlilerin etkisi altında kalmalarına sebep olmuştu.
Yükseliş Dönemi’nde devleti padişahla birlikte yönetecek devlet adamlarına da çok büyük önem verilirdi. Bu uygulamalar aynı zamanda merkezî otoritenin de iyi işlemesini sağlardı.
Veraset sisteminde yapılan değişiklikler bu uygulamalara da sirayet edince liyakatine bilgisine bakılmaksızın rüşvet, adam kayırma ile atamalar yapılmaya başlandı. Bu uygulamada zamanla taşralarda birçok hoşnutsuzluğun isyana dönüşümüne zemin hazırladı.
