Türkiye Cumhuriyeti kurulduğunda halkın yarıdan fazlası tarımla uğraşıyordu. Fakat zamanın modern tarım teknikleri kullanılmadan eski yöntemlerle tarım yapılıyordu.
Köylüler, ağır ve zorlu koşullarda büyük emekler harcayarak ancak geçinebilecekleri kadar ürün elde edebiliyorlardı. Ayrıca köylüden “aşar” adıyla ürettikleri ürünün % 10’u vergi olarak alınmaktaydı.. Zamanla bu oran daha da ağırlaşarak % 12.5’e çıkmıştı.
Atatürk tarımda köklü bir reform yapılmasından yanaydı. Atatürk’ün: “Türkiye’nin gerçek sahibi ve efendisi köylüdür.” sözü bu amacı işaret ediyordu. Bu nedenle planlı ve modern bir tarım politikasına geçilmesini ve böylece Türk köylüsünün çağı yakalamasını istedi.
Devlet tarım konusuna öncelik verdi. 1925’te çıkarılan bir kanunla aşar vergisi kaldırıldı. Halkçılık anlayışı doğrultusunda yapılan bu hamle ile devlet, en büyük vergi kaynağından vazgeçti. Böylece Türk köylüsünün verimli üretim yapma yolu açıldı. Bunun yanı sıra Ziraat Bankası yeniden yapılandırıldı.
Ziraat Bankası çiftçilere kredi vermesi için bir kamu kuruluşuna dönüştürüldü. Yine 1929’da Zirai Kredi Kooperatifleri kanunu çıkarıldı. Böylece ardı ardına kurulan zirai kredi kooparatifleri köylüyü ekonomik zorluklara karşı koruyan bir kalkan oldu.
Ankara’da, Yüksek Ziraat Enstitüsü kurularak çiftçilere modern tarım yapmayı öğretecek uzmanlar yetiştirilmesi hedeflendi. 1926’da çıkarılan bir kanunla da ziraatte kullanılan taşıtlar ve makineler için gereken akaryakıt ve zirai ilaçların gümrük vergisi kaldırıldı. Böylece modern tarım teşvik edildi. Tarım hayatının düzenlenmesi ve modernleşmesi için bizzat Atatürk öncülük yaptı. Ankara’da kurulan Atatürk Orman Çiftliği, modern tarım yöntemlerinin uygulandığı bir örnek oldu.
Ayrıca hayvancılığın ve ormancılığın geliştirilmesi için de birtakım önlemler alındı. Bütün bu önlemler zirai üretimi gözle görülür bir biçimde artırdı.
