Girişimcilik; Fransız iktisatçı Jean Baptiste Say (Jan Baptist Say)’dan sonra emek, doğal kaynaklar ve sermayeden sonra 4. üretim etkeni olarak genel kabul görmüştür. Girişimcilik, sürekli artan bir refah meydana getiren dinamik bir süreçtir.
Bu refah, girişimcinin sermaye, vakit ve kariyer konularında riskler almasıyla, aldığı bu riskleri yönetmesiyle ya da mal ve hizmetlere fazladan değer kazandırmasıyla sağlanır. Mal ve hizmet yeni ya da benzersiz olmasa da girişimci, gereken beceriyi göstererek ve kaynaklar ayırarak bunlara artı değer kazandırır.
Bu bildirimlerden sonra girişimcilik; finansal, psikolojik ve sosyal riskleri üstlenerek gerekli vakit ve çabayı harcayıp farklı değerde mal ve hizmet üretme süreci olarak tanımlanabilir. Girişimcilik özdeş zamanda; bir işe girişme, bunun için gerekli kaynakları düzenleme, öncü olma, işten doğacak riskleri yönetebilme ve başarısızlıkları üstlenme sürecidir.
Girişimcilik kavramıyla alakalı olarak yapılmış olan tanımlardaki ortak noktalar aşağıdaki gibidir:
- İnisiyatif sahibi olmak
- Farklı değerlerde mal ya da hizmet yaratmak
- Oluşabilecek riskleri kabul etmek ve bunları yönetebilme becerisine sahip olmak
Girişimcilikle alakalı tanımların her biri, girişimcilerin farklı taraflarını değerlendirmektedir. Bu değerlendirmeler benzer noktaları da içerir.
Bu noktalar şunlardır:
- Yenilik
- Organizasyon
- Yaratıcılık
- Refah
- Risk alma
Girişimcilik, yeni bir iş kurma ya da var olan işletmenin faaliyet alanı ve yönünü büyük ölçüde değiştirerek risk almayı ve riskleri yönetmeyi içerir. Girişimci, yeni bir ürün düşüncesine sahip ve işletmesini bu yöne yönlendirebilen bir yenilikçidir.
