Başkomutanlık görevini üstlenen Mustafa Kemal, ordunun ihtiyaçlarını karşılamak için 7-8 Ağustos 1921’de, Tekâlif-i Millîye Emirleri’ni yayınladı.
Tekâlif-i Millîye Emirleri’nden bazıları şunlardır:
- Oluşturulacak komisyonlar halkın ve tüccarın elinde bulunan, askerin ihtiyaçlarına yarayacak malların yüzde kırkına, bedeli sonradan ödenmek üzere el koyacaktır.
- Taşıt sahipleri, ayda bir defa olmak üzere, 100 kilometrelik mesafeye ücretsiz askerî malzeme taşıyacaktır.
- Her çeşit araba ve hayvanın yüzde yirmisi alınacaktır.
- Ülkenin bütün sahipsiz mallarına el konulacaktır.
- Halk, elindeki silah ve cephaneyi üç gün içinde komisyonlara verecektir.
- Her aile birer kat çamaşır, birer çift çorap ve çarık verecektir.
- Demirci, marangoz, dökümcü, saraç ve araba yapan esnaf, ordu emrine alınacak ve askerî malzeme üretiminde çalışacaktır.
Türk halkı her türlü yoksulluğa karşın, elinde bulunan her şeyini büyük bir fedakârlıkla ordusuyla paylaşmış, büyük bir dayanışma örneği göstermiştir. Ordu ihtiyaçlarının karşılanmasında başka ülkelerden sağlanan yardımlar da önemli yer tutuyordu. Bu yardımların bir kısmı para olarak, önemli kısmı ise silah ve cephane olarak yapılmıştı.
İslam halifeliğinin merkezi olan İstanbul’un, Hristiyan ordularınca işgal edilmesi ve Yunanlıların İzmir yöresinde halka yaptıkları zulüm ve baskı, Müslüman dış dünyada tepkiler uyandırıyordu. Türkiye’ye yardım edebilmek için dünya müslümanları arasında bir eğilim oluşmuştu. Bu bağlamda en büyük girişim, İngiliz sömürüsü altında yaşayan Hint Müslümanlarınca yapılmıştı. Toplanan bağışlar Kızılay (Hilal-i Ahmer) yoluyla Türkiye’ye yollanmıştı.
Sovyet Rusya’dan hem parasal hem de silah ve cephane olarak sağlanan yardımlar, Karadeniz yoluyla ve Kafkasya üzerinden kara yoluyla Türkiye’ye ulaştırıldı. İtalya, Anadolu’da işgal ettiği yerleri terk ederken bazı askerî malzemeyi bağış olarak bıraktı. Aynı zamanda TBMM Hükûmeti’ne satın almalar yoluyla da askerî malzemeler verdi.
Fransa da özellikle 20 Ekim 1921’de imzalanan Ankara Antlaşması’ndan sonra, Güneydoğu Anadolu’dan çekilirken bazı araç ve gereçleri Türklere bıraktı. Ayrıca bu tarihten itibaren Fransa’dan da askerî malzemeler satın almak mümkün oldu.
